hún er sem eitur.
þegar allt er orðið hljótt á ný,
skjóta þær upp kollinum.
hugsanir sem ég hafði grafið,
yfirtaka þögnina sem er svo góð.
læðast um allan líkamann og trufla mig.
láta mig ekki í friði.
skil ekki ástæðuna fyrir þeim.
hvernig manneskja getur grafið sig svo djúpt, og maður losnar ekki við hana, sama hvað maður vill.
truflar ástina, truflar svefninn.
skríður inn í draumaheiminn þar sem hún er ekki velkomin.
Og setur hugmyndir í kollinn þegar raunveruleikinn tekur við af myrkrinu.
hún eitrar allt eins og plága.
heldur sér svo fast í, vill ekki sleppa takinu.
sama hvað er, þá er það hún sem ég mun hræðast.
hún leikur sér að mér, stríðir, hefnir sín.
spyr mig afhverju ég yfirgaf hana,
spyr mig hvort ég vilji koma út að leika
ég slekk á mér svo aðrir sjái hana ekki.
segji bara góða nótt.
skjóta þær upp kollinum.
hugsanir sem ég hafði grafið,
yfirtaka þögnina sem er svo góð.
læðast um allan líkamann og trufla mig.
láta mig ekki í friði.
skil ekki ástæðuna fyrir þeim.
hvernig manneskja getur grafið sig svo djúpt, og maður losnar ekki við hana, sama hvað maður vill.
truflar ástina, truflar svefninn.
skríður inn í draumaheiminn þar sem hún er ekki velkomin.
Og setur hugmyndir í kollinn þegar raunveruleikinn tekur við af myrkrinu.
hún eitrar allt eins og plága.
heldur sér svo fast í, vill ekki sleppa takinu.
sama hvað er, þá er það hún sem ég mun hræðast.
hún leikur sér að mér, stríðir, hefnir sín.
spyr mig afhverju ég yfirgaf hana,
spyr mig hvort ég vilji koma út að leika
ég slekk á mér svo aðrir sjái hana ekki.
segji bara góða nótt.