Stökur.
Mitt er lélegt lundarfar
læðist að mér efi.
Enda orðin skorpið skar
skapvondur af kvefi.
Nú í dag er létt mín lund
loksins hein get snúið.
Í fífilbrekku gróna grund
og gjöfult kúabúið.
Sólin brosir undur blítt
bjartar vonir dagsins.
Vekur traustið hjartans hlítt,
hylling sólarlagsins.
Kvenmanns þrána þoli ei
þung er karlmanns raunin.
Enda orðin gamalt grey
græt og sleiki kaunin.
Varla kætir krepputal
kvíði framtíðinni.
fantarnir í dimma dal
drekktu hugró minni.
læðist að mér efi.
Enda orðin skorpið skar
skapvondur af kvefi.
Nú í dag er létt mín lund
loksins hein get snúið.
Í fífilbrekku gróna grund
og gjöfult kúabúið.
Sólin brosir undur blítt
bjartar vonir dagsins.
Vekur traustið hjartans hlítt,
hylling sólarlagsins.
Kvenmanns þrána þoli ei
þung er karlmanns raunin.
Enda orðin gamalt grey
græt og sleiki kaunin.
Varla kætir krepputal
kvíði framtíðinni.
fantarnir í dimma dal
drekktu hugró minni.