Áttund Eilífðarinnar
Í morgun sólar upprásinni þú hvílir í áttund eilífðarinnar. Frá og með þessum fagra morgni, hinn áttunda, áttunda, áttunda er eigi mun aftur koma. Heldur er hér í núi nú. Er meistarar geisl-anna, bönkuðu og vöktu upp hina viljugu
er biðu í hljóðlátri bæn og báru harm sinn í hljóði. Biðu í bæn eftir loforðum verkfæra hiðs æðsta, efst upp á þaki, er hefur verið upplokið til dýrðar, vegsemdar og farsældar áætlaðra breytinga þessa skapaða heims, er legið hefur fyrir í mörg herrans ár. Þar sem lyklar ásanna eru hafnir yfir guðfræði í heimi hér, heldur eru hér sem von mannkyns, sem liggur í dái, í myrkri, í djúpri laut, í dimmum dal náttúru mann-kyns svartra sauða og annars féss búfénaðar allra sýsla. Umbreytingin upp til birtu og ljóss er. Er himnarnir opnuðust fyrir hvern mann að njóta.
Upp, upp mín sál! Hér með megið þér nota mitt innra sem verkfæri að vild!
En aðeins þér, er ég þéra, aðeins þér með hjarta þakklætis, minn æðsti, verðmætasti, kærleikur alls skapaðs sem er sem eigi nokkurs skapaðs hlutar sem er svíkur né víkur frá. Hversu dökkt eða glatað sálartetur nokkurs skapaðs hlutar sem er, er, var og mun vera og um æ, ókomna tíð verða. Því eigi værir þú annars eilífur kærleikur fyrir okkar littlu mannkyns forheimsku vitsmuni, að skilja né melta í maga okkar skilngar-vita, innbyrða og melta, yfir vöngum velta. Þú ert allt sem er og munt ávallt vera. Því þú, í allt í einu í öllu ert, í áttund eilífðarinnar.
er biðu í hljóðlátri bæn og báru harm sinn í hljóði. Biðu í bæn eftir loforðum verkfæra hiðs æðsta, efst upp á þaki, er hefur verið upplokið til dýrðar, vegsemdar og farsældar áætlaðra breytinga þessa skapaða heims, er legið hefur fyrir í mörg herrans ár. Þar sem lyklar ásanna eru hafnir yfir guðfræði í heimi hér, heldur eru hér sem von mannkyns, sem liggur í dái, í myrkri, í djúpri laut, í dimmum dal náttúru mann-kyns svartra sauða og annars féss búfénaðar allra sýsla. Umbreytingin upp til birtu og ljóss er. Er himnarnir opnuðust fyrir hvern mann að njóta.
Upp, upp mín sál! Hér með megið þér nota mitt innra sem verkfæri að vild!
En aðeins þér, er ég þéra, aðeins þér með hjarta þakklætis, minn æðsti, verðmætasti, kærleikur alls skapaðs sem er sem eigi nokkurs skapaðs hlutar sem er svíkur né víkur frá. Hversu dökkt eða glatað sálartetur nokkurs skapaðs hlutar sem er, er, var og mun vera og um æ, ókomna tíð verða. Því eigi værir þú annars eilífur kærleikur fyrir okkar littlu mannkyns forheimsku vitsmuni, að skilja né melta í maga okkar skilngar-vita, innbyrða og melta, yfir vöngum velta. Þú ert allt sem er og munt ávallt vera. Því þú, í allt í einu í öllu ert, í áttund eilífðarinnar.
Ort í tilefni föstudagsins 08.08.08. eftir Villta Tryllta Villa.