Prósi
Ég er blá blekfullbytta blámans, sjórinn blákaldi, saltur sjór, grámyglu Keiko stökkvandi andi grámans, í bláum og jakkafötum eins og Miles Davis með trompet á himnum ekkert trump í tólf tónum blússins bylmingingshöggin tifa í takt úr tólf tóna djúpinu þroskans djúpinu hans Ægis innst innri andans eilífa inRa stranda andans grásleppu grár sleppur hið fornRa sól man og fylgjur náttúrunnar flögra enn um loftið grá hin himinhá íslensku fjöll og himinhvolfin bláu urðu blárri fílarnir synda enn upp rigninguna hálu aftur um loftið gráa, íslenskur eldfjallakraftur senda sýn til mín hinir helgu burtflognu fara marar báran blá að lenda senda hér aftur að lenda eins og á Atlantis forðum vér borðum Babylón og Brennivín með því brýr brenna skjálftar skelfa skelfur, álfur, enginn skafl lengur en miðnætur sólin rauðglóandi að íslenskum sið á himinbjörtum sumarsólstöðum og rís gýs á ný eins og Bjartur í sumarhúsum tíminn og vatnið og eldgamall grái mosi, steinninn og sólin sest og lendir á á nýjum tímum vorra eilífðar smáblóma tíma og síkvika vatnsins. Eins og forspáin um friðsæld framtíðar fár nýir tímar nýtt ár frá spirkla enn sprænur forn íslenskra áa, ár frá forfeðrum uppsprettunni sjálfri ég er vatnið skal vera síkvikt eins lífið leyndardómsfulla og við hinir helgu burtflognu vér lendum endum sendum þér þetta er engin gletta. Þetta er forspáin um friðsæld framtíðar nýju tímanna vatnsins síkvika nýja lífið ný öld nýr heimir nýir tímar.