Dimman
Fallegt ljós skein inn um gluggann
minn eftir að ég hitti þig.
Og ég vissi að það ljós var
komið til að vera.
À því augnabliki var eins og
þungi og dimma fortiðar hirfi.

Þú togaðir mig upp á yfirborðið
og bjóst til manneskjuna sem
ég er í dag.
Allt var fallegt og gott og
þú gerdir mig ad fallegri
Blómarós sem þú ein áttir.

En síðan komu þykk rigningarský
yfir þig sem ég reyndi að
toga þig út úr.
En þú vildir standa ein í
rigningunni sem aldrei hætti,
og þú stóðst þar ein þótt ég var þar.

À meðan við stóðum í rigningunni
kom skært ljós sem þú blindaðist
af og þú gekst í burtu.
Þú eltir og eltir en vissir
ekki hvers vegna.
Og ég horfði á eftir þér.

Að lokum gekst þú inn í
hús sem þér þótti svo fallegt.
En allt í einu varstu lokuð
inni og allt varð grátt.
Og ég stóð úti og drukknaði
í rigningunni sem aldrei hætti.  
ilmur
1984 - ...


Ljóð eftir ilm

Dimman
Fyrirgefðu
Dæmd til að sofa
Ég fylgist með
Dómsdagur
Í helli bjarnarins
Er einhver að hlusta?
Stúlkan
Janúarmorgun