Skýin
Bólstraður skýja bakki liggur yfir tjörninni.
Svífa í hægð sinni yfir landið.
Hvít og grá á víxl,
Maður gengur eftir skítugri götunni og horfir á skýin fela sólina í sínum bólstruðu örmum.
Hvert er hún farin?
Hafa þau gleypt hana?
En skýin hlæja bara af þessarri heimsku athugasemd,
Hlátur þeirra er djúpur og dropar byrja að detta einn á fætur öðrum.
Maðurinn blótar í ofvæni og skammar skýin,
En skýin bara líða áfram á bólstruðum vængjum sínum.
Svífa í hægð sinni yfir landið.
Hvít og grá á víxl,
Maður gengur eftir skítugri götunni og horfir á skýin fela sólina í sínum bólstruðu örmum.
Hvert er hún farin?
Hafa þau gleypt hana?
En skýin hlæja bara af þessarri heimsku athugasemd,
Hlátur þeirra er djúpur og dropar byrja að detta einn á fætur öðrum.
Maðurinn blótar í ofvæni og skammar skýin,
En skýin bara líða áfram á bólstruðum vængjum sínum.