Dómsdagur
Snjórinn er svo djúpur
og leiðin er svo löng á
þessu dimma vetrar kvöldi.
Frostið er svo mikið að
mig svíður í augun og tárin
sem leka niður kinnarnar
eru svo köld.
Ég finn ekki fyrir fingrum
mínum sem ég get ekki hreyft.
Ég heyri ekki lengur brakið
í snjónum því vindurinn hvíslar
stöðugt að mér að mér sé ekki
ætlað að fara lengra.
Augun mín lokast og ég
fell niður í snjóinn.
Ég finn ekki fyrir líkama mínum
þótt hjarta mitt sé svo heitt
af þrá í það sem ekki er til.
Tár mín eru að frosna og
hugsanir mínar þurkast út.
Það eina sem ég veit
er að í kvöld mun
ég deyja.
og leiðin er svo löng á
þessu dimma vetrar kvöldi.
Frostið er svo mikið að
mig svíður í augun og tárin
sem leka niður kinnarnar
eru svo köld.
Ég finn ekki fyrir fingrum
mínum sem ég get ekki hreyft.
Ég heyri ekki lengur brakið
í snjónum því vindurinn hvíslar
stöðugt að mér að mér sé ekki
ætlað að fara lengra.
Augun mín lokast og ég
fell niður í snjóinn.
Ég finn ekki fyrir líkama mínum
þótt hjarta mitt sé svo heitt
af þrá í það sem ekki er til.
Tár mín eru að frosna og
hugsanir mínar þurkast út.
Það eina sem ég veit
er að í kvöld mun
ég deyja.