saga
felur andlit sitt í lófa sér
finnur engan frið
hugsanir um hvað gerðist
gefa henni engin grið
það var svo dimmt, engin ljós
sem lýstu þessa leið
og allt í einu stóð hann þar
í hjartanu þar sveið
það hafði gerst og ekkert
gat þessari martröð breytt
sama hvað hún öskraði
ekkert fékk minningunni eytt
og enn hann stóð í huga hennar
sagði aldrei orð
starði bara fram á við
augun sökuðu hana um morð
fingur hennar hvítnuðu
og dofinn fór um allt
blóðið hvarf úr höndunum
myrkrið var svo kalt
hún sat og beið eftir því
sem að koma vildi
og vissi að að aldrei
kæmi neinn sem hana skildi
þessa stúlka situr enn
við illa lýsta leið
og hann sem þarna stóð
vissi ekki hvað sín beið
því eru þau tvö saman
en hvort annað ekki sjá
hún situr á jörðinni
hann starir á hana himni frá
hans líf hvarf út í myrkrið
og eftir varð minningin ein
sem situr föst í sál hennar
og verður hennar bana mein.
finnur engan frið
hugsanir um hvað gerðist
gefa henni engin grið
það var svo dimmt, engin ljós
sem lýstu þessa leið
og allt í einu stóð hann þar
í hjartanu þar sveið
það hafði gerst og ekkert
gat þessari martröð breytt
sama hvað hún öskraði
ekkert fékk minningunni eytt
og enn hann stóð í huga hennar
sagði aldrei orð
starði bara fram á við
augun sökuðu hana um morð
fingur hennar hvítnuðu
og dofinn fór um allt
blóðið hvarf úr höndunum
myrkrið var svo kalt
hún sat og beið eftir því
sem að koma vildi
og vissi að að aldrei
kæmi neinn sem hana skildi
þessa stúlka situr enn
við illa lýsta leið
og hann sem þarna stóð
vissi ekki hvað sín beið
því eru þau tvö saman
en hvort annað ekki sjá
hún situr á jörðinni
hann starir á hana himni frá
hans líf hvarf út í myrkrið
og eftir varð minningin ein
sem situr föst í sál hennar
og verður hennar bana mein.