AF GERÐ KRÓKÓDÍLA
Angan hennar hékk enn í loftinu
og ég raunar líka
og ég lamdi höfðinu við af einskærri gleði.
Þá tók náttúran við.
Ó við hugsaði ég
og nær kulnað bálið gladdist
og gerði atlögu að umhverfi sínu.
Sársaukastunur fjallana
bergmáluðu veröldina rauða um stund.
Sjálfur hnoðaði ég krókódíla
úr skýjunum,
en þegar þeir tóku að éta björgunarsveitarmenn ástarinnar
var mér nóg boðið og hugsaði mér til heimferðar.
Angan hennar hangir enn í loftinu,
og ég raunar líka.