Mynd af kveðjustund, máluð á minningu
-\" Ljósdökkt andlitið
djúpbrúnu augun
glær dropi sem drýpur úr auga
og rennur \"-.
Við vitum það bæði jafn vel,
þó annað okkar neiti því í fyrstu.
-\" Hún grúfir fagurt höfuðið í hálsakot hans
umhverfið ekkert nema þögnin \"-
-Þarf meira en þögn..?
-\" orðalaust tala þau saman
án hreyfingar.
Tvær ungsálir í faðmlagi,
ferðalagi.
Önnur snýr aftur,
ekki hin.
Þau Hjarttala saman \"-
Við finnum hvernig óttinn,
óttinn við að missa,
fyllir okkur.
-\" Hún lyftir upp djúpfögrum svipnum
augu hennar lokuð.
Hann strýkur fingrunum yfir andlitið
til að muna.
Rennblautar varnirnar snertast,
þau fylla hvort annað hlýju.
Sorgartár,
eru sáttartár \"-
Við finnum hvernig sáttin,
sáttin við það að skilja við,
en tengjast þó eilíft,
opnar ólokanlegt hlið í hjörtum okkar.
-\" Sporin liggja í sitt hvora áttina \"-
djúpbrúnu augun
glær dropi sem drýpur úr auga
og rennur \"-.
Við vitum það bæði jafn vel,
þó annað okkar neiti því í fyrstu.
-\" Hún grúfir fagurt höfuðið í hálsakot hans
umhverfið ekkert nema þögnin \"-
-Þarf meira en þögn..?
-\" orðalaust tala þau saman
án hreyfingar.
Tvær ungsálir í faðmlagi,
ferðalagi.
Önnur snýr aftur,
ekki hin.
Þau Hjarttala saman \"-
Við finnum hvernig óttinn,
óttinn við að missa,
fyllir okkur.
-\" Hún lyftir upp djúpfögrum svipnum
augu hennar lokuð.
Hann strýkur fingrunum yfir andlitið
til að muna.
Rennblautar varnirnar snertast,
þau fylla hvort annað hlýju.
Sorgartár,
eru sáttartár \"-
Við finnum hvernig sáttin,
sáttin við það að skilja við,
en tengjast þó eilíft,
opnar ólokanlegt hlið í hjörtum okkar.
-\" Sporin liggja í sitt hvora áttina \"-