Þvílíkur dagur
Á landamærum
lands og sjávars
skyggnist ég yfir
það ógnþrungna land
er nefnum við haf
í dag er það blátt
sumstaðar grænt
þar sem skerin drottna
og geislarnir brjótast
úr óravíddum til botns
þaðan sem tími og rúm
afneita mennskum hugtökum
og kristallast í dans
ljóss og lífs
við horfumst í augu
ég og selurinn
landamæraverðirnir
á mótum lagar og láðs
hvað villt þú upp á dekk
landkrabbi spyr hann hlæjandi
vilt þú fræðast um vorn heim
okkar ógnþrungna heim
þar sem baráttan situr
í fyrirrúmi
og drottnar upp á líf og dauða
hvort er hann að koma eða fara
sá sem býður mér leiðsögn
um þá votu sali
spurnin lifir
í augum okkar beggja
hann hverfur án þess að svara
einsog allt sem hafið gleypir
á meðan blíðlyndar ránardætur
gæla við fætur mínar
í flæðarmálinu
og blærinn kyssir mitt eyra
ég lít yfir hafið
á sjóndeildarhringinn í fjarska
vakna við vélarskelli
er bátskel er haldið til lands
hæruskotinn maður í skuti
gerir að afla og fuglinn fylgir
í kjölfarið þöndum vængjum
hann gaf sig til sá guli
og gleðin í öndvegi
þanghafið iðar
og þarflaust að segja
í dag ríkir gleðin
og orðlaus dýfi ég hendi
í gin hafsins
þó býr í gleðinni bergmál
af brothljóðagný
frá liðnum vetri
er særinn herjaði í ofsa og heift
lagði í rúst hjáleigur þangsins
en er ekki allt fyrirgefið
á þvílíkum degi.
lands og sjávars
skyggnist ég yfir
það ógnþrungna land
er nefnum við haf
í dag er það blátt
sumstaðar grænt
þar sem skerin drottna
og geislarnir brjótast
úr óravíddum til botns
þaðan sem tími og rúm
afneita mennskum hugtökum
og kristallast í dans
ljóss og lífs
við horfumst í augu
ég og selurinn
landamæraverðirnir
á mótum lagar og láðs
hvað villt þú upp á dekk
landkrabbi spyr hann hlæjandi
vilt þú fræðast um vorn heim
okkar ógnþrungna heim
þar sem baráttan situr
í fyrirrúmi
og drottnar upp á líf og dauða
hvort er hann að koma eða fara
sá sem býður mér leiðsögn
um þá votu sali
spurnin lifir
í augum okkar beggja
hann hverfur án þess að svara
einsog allt sem hafið gleypir
á meðan blíðlyndar ránardætur
gæla við fætur mínar
í flæðarmálinu
og blærinn kyssir mitt eyra
ég lít yfir hafið
á sjóndeildarhringinn í fjarska
vakna við vélarskelli
er bátskel er haldið til lands
hæruskotinn maður í skuti
gerir að afla og fuglinn fylgir
í kjölfarið þöndum vængjum
hann gaf sig til sá guli
og gleðin í öndvegi
þanghafið iðar
og þarflaust að segja
í dag ríkir gleðin
og orðlaus dýfi ég hendi
í gin hafsins
þó býr í gleðinni bergmál
af brothljóðagný
frá liðnum vetri
er særinn herjaði í ofsa og heift
lagði í rúst hjáleigur þangsins
en er ekki allt fyrirgefið
á þvílíkum degi.
Þetta ljóð er úr ljóðabók minni MISVÍSUN frá 1984.En er hér lítillega breytt.