Fegurðinn sem hvarf
Á Mánudag ég þig sá,
Fegurð þín á þér lá,
Bros þitt breitt og flott,
Augu þín skinu eins og skærustu stjönur
og rauðu kinnanar minntu hels á epli,
Þú falleg varst þá.
Á miðvikudag ég þig aftur sá,
Fegurð þín en á þér lá,
Brosið breitt sem aldrei fyrr,
og augun vá,
Þú fallegri varst þá.
Á föstudag ég þig aftur sá,
Fegurð þín fölnuð var þá,
Brosið ekki lengur á þér lá,
Augun fljótandi,
Andlit þitt var fölnað,
Þú uppdópuð varst þá.
Á Laugardag ég þig aftur sá,
Fegurð þín ei á þér lá,
Bros þitt dauft,
Augun þreitt,
Andlit þitt var fölt og grátt,
Þú ofdópuð varst þá.
Á sunnudag ég þig ekki sá,
Hvar var fegurð þín,
Brosið breiða,
augun skínandi,
Og eplakinnanar rauðu ?
Ég saknaði þín þá.
Á Mánudag ég frétti það,
Að fegurð þín var farin,
Bros þitt ég ekki aftur sá,
og augun sem að áður skinu
of eplakinnanar rauðu
Þú dáin varst þá.
í kirkjunni ég í kistuna leit,
Fegurð þín til himins farin,
Brosið ei aftur á þig fer,
nú augun tóm eru
og kinnar þínar hvítar.
Elsku vinur ég sakna þín,
Ég sé þig í himnaríki þá!
Fegurð þín á þér lá,
Bros þitt breitt og flott,
Augu þín skinu eins og skærustu stjönur
og rauðu kinnanar minntu hels á epli,
Þú falleg varst þá.
Á miðvikudag ég þig aftur sá,
Fegurð þín en á þér lá,
Brosið breitt sem aldrei fyrr,
og augun vá,
Þú fallegri varst þá.
Á föstudag ég þig aftur sá,
Fegurð þín fölnuð var þá,
Brosið ekki lengur á þér lá,
Augun fljótandi,
Andlit þitt var fölnað,
Þú uppdópuð varst þá.
Á Laugardag ég þig aftur sá,
Fegurð þín ei á þér lá,
Bros þitt dauft,
Augun þreitt,
Andlit þitt var fölt og grátt,
Þú ofdópuð varst þá.
Á sunnudag ég þig ekki sá,
Hvar var fegurð þín,
Brosið breiða,
augun skínandi,
Og eplakinnanar rauðu ?
Ég saknaði þín þá.
Á Mánudag ég frétti það,
Að fegurð þín var farin,
Bros þitt ég ekki aftur sá,
og augun sem að áður skinu
of eplakinnanar rauðu
Þú dáin varst þá.
í kirkjunni ég í kistuna leit,
Fegurð þín til himins farin,
Brosið ei aftur á þig fer,
nú augun tóm eru
og kinnar þínar hvítar.
Elsku vinur ég sakna þín,
Ég sé þig í himnaríki þá!