Afturgöngur
þessa dimmu haustnótt
gnauðaði vindurinn án afláts
gluggahlerinn í kjallaranum
skelltist taktfast
og greinar trjánna
lömdust við húsgaflinn

ég trúi ekki á afturgöngur
- en samt
fór ég að hugsa um allt fólkið
sem ég hafði drepið
og sökkt í mýrina

ég steig fram úr rúminu
lyfti gardínunni
á þakglugganum
og leit út

og sjá:
fyrirboðar
vitskerts manns
bregðast sjaldan

þau komu gangandi yfir túnið
nálguðust húsið hægum skrefum
moldug andlitin
störðu á mig

ég öskraði fávita af hræðslu
öskraði út í miskunarlausa nóttina
- og vaknaði
 
Þorsteinn Sverrisson
1964 - ...


Ljóð eftir Þorstein Sverrisson

Limrur
Arfgengi
Afturgöngur
Flugan og ég
Um nótt
Sættir
Að vorlagi
Barnsminni (lengra)
Sitjandi fólk
Nokkrar vísur um fallandi snjókorn og ýmislegt annað sem fellur
Dufþakur