Ekki meir.
Ég svara því sem þú sagðir
ég svara því seinna í dag
ég svara þeim orðum úti bláinn
og svo mælum við aldrei meir.
Ég gef þér allt sem þú gafst mér
ég gef þér allt sem eittsinn var
ég gef þér það sem við áttum
og svo gefum við aldrei meir.
Og víst var hún þung mín byrði
að þekkja skil á nóttu sem degi
og þó ég svaraði og þó ég spyrði
yrði það aldrei nokkurs virði.
Ég sendi þér ljóð mín úr laumi
ég sendi þér koss frá haustsins kvöl
ég sendi þér geisla frá glösum
og svo gaf ég þér aldrei meir.
Hvert sem þú ferð þar var ég
og hvar sem þú náttar þar svaf ég
hvar sem þú hvílist þar lá ég
hvar sem þú verður þar verð ég.
Og víst var hún þung mín byrði
að þekkja skil á nóttu sem degi
og þó ég svaraði og þó ég spyrði
yrði það aldrei nokkurs virði.
Ég get séð myrkur að morgni
og mánann um bjartan dag
ég heyri en hlusta þó aldrei
ég horfi en sé þig ekki meir
Manstu þá morgna er hurfu
manstu það sem ég ekki var
ekkert er heilagt né hlálegt
og hingað kem ég svo aldrei meir.
Og víst var hún þung mín byrði
að þekkja skil á nóttu sem degi
og þó ég svaraði og þó ég spyrði
yrði það aldrei nokkurs virði.
ég svara því seinna í dag
ég svara þeim orðum úti bláinn
og svo mælum við aldrei meir.
Ég gef þér allt sem þú gafst mér
ég gef þér allt sem eittsinn var
ég gef þér það sem við áttum
og svo gefum við aldrei meir.
Og víst var hún þung mín byrði
að þekkja skil á nóttu sem degi
og þó ég svaraði og þó ég spyrði
yrði það aldrei nokkurs virði.
Ég sendi þér ljóð mín úr laumi
ég sendi þér koss frá haustsins kvöl
ég sendi þér geisla frá glösum
og svo gaf ég þér aldrei meir.
Hvert sem þú ferð þar var ég
og hvar sem þú náttar þar svaf ég
hvar sem þú hvílist þar lá ég
hvar sem þú verður þar verð ég.
Og víst var hún þung mín byrði
að þekkja skil á nóttu sem degi
og þó ég svaraði og þó ég spyrði
yrði það aldrei nokkurs virði.
Ég get séð myrkur að morgni
og mánann um bjartan dag
ég heyri en hlusta þó aldrei
ég horfi en sé þig ekki meir
Manstu þá morgna er hurfu
manstu það sem ég ekki var
ekkert er heilagt né hlálegt
og hingað kem ég svo aldrei meir.
Og víst var hún þung mín byrði
að þekkja skil á nóttu sem degi
og þó ég svaraði og þó ég spyrði
yrði það aldrei nokkurs virði.