Þegar ljóðið var aflífað
Það var eitt sinn ungt og óreynt skáld
sem samdi einfalt ljóð
- um hugljúfa og fallega hluti lífsins.
Svo komu fræðimenn í hvítum sloppum
sem slitu ljóðið í sundur,
potuðu í það með nálum
og kinkuðu kolli íbyggnir á svip.
Skáldið horfði hryggt á lífvana leifar ljóðsins
á köldu skurðarborðinu
\"Þið hafið drepið ljóðið mitt\"
\"Nei\" sögðu þeir.
\"Við höfum greint það niður í frumeindir sínar,
skilið í sundur orðin og tilfinningarnar,
og fundið merkinguna.
Nú getur þú birt það opinberlega\"
Skáldið safnaði hnuggið saman
blóðugum tæjum einfalda ljóðsins
- um hugljúfa og fallega hluti lífsins
undan bjartri flúorbirtunni
og gróf það í garðinum sínum.
sem samdi einfalt ljóð
- um hugljúfa og fallega hluti lífsins.
Svo komu fræðimenn í hvítum sloppum
sem slitu ljóðið í sundur,
potuðu í það með nálum
og kinkuðu kolli íbyggnir á svip.
Skáldið horfði hryggt á lífvana leifar ljóðsins
á köldu skurðarborðinu
\"Þið hafið drepið ljóðið mitt\"
\"Nei\" sögðu þeir.
\"Við höfum greint það niður í frumeindir sínar,
skilið í sundur orðin og tilfinningarnar,
og fundið merkinguna.
Nú getur þú birt það opinberlega\"
Skáldið safnaði hnuggið saman
blóðugum tæjum einfalda ljóðsins
- um hugljúfa og fallega hluti lífsins
undan bjartri flúorbirtunni
og gróf það í garðinum sínum.