Sama hvað
Í haglinu heyri ég nauða,
hver vindkviða um mig fer,
sem hugsun um hamingju dauða,
harminn í brjósti mér.
Mig umlykur þokunnar mistur,
myrkrið og mjallhvít fönn.
Heillaði hrafnsins systur,
Heljar náhvíta hrönn.
Hugur minn hulinn skýjum,
hrímuð er dögg á brá.
Huggun í armi hlýjum,
hjörtu sem saman slá.
Döpur augu Dauðann sjá,
dekkri en myrkrið svart.
Dimmuna deyða augun þín blá,
í drunganum allt er bjart.
Þér má þakka gleði mína,
þróttinn sem býr í mér.
Í sálinni innst mun alltaf skína,
sú ást sem ætluð er þér.
hver vindkviða um mig fer,
sem hugsun um hamingju dauða,
harminn í brjósti mér.
Mig umlykur þokunnar mistur,
myrkrið og mjallhvít fönn.
Heillaði hrafnsins systur,
Heljar náhvíta hrönn.
Hugur minn hulinn skýjum,
hrímuð er dögg á brá.
Huggun í armi hlýjum,
hjörtu sem saman slá.
Döpur augu Dauðann sjá,
dekkri en myrkrið svart.
Dimmuna deyða augun þín blá,
í drunganum allt er bjart.
Þér má þakka gleði mína,
þróttinn sem býr í mér.
Í sálinni innst mun alltaf skína,
sú ást sem ætluð er þér.