Hjartabrestir
Ég skildi þig aldrei.
Samviskuleysið,
fávitaskapinn.
Samt varstu mér svo hjartakær.
Þú lékst þér að hjarta mínu,
reifst það úr,
hentir því langt upp í loft
svo það heyrðist hvellur
þegar það splundraðist á jörðinni.
Samt var hægt að greina þig í fjarska,
stappandi á bitum úr því.
Samviskuleysið,
fávitaskapinn.
Samt varstu mér svo hjartakær.
Þú lékst þér að hjarta mínu,
reifst það úr,
hentir því langt upp í loft
svo það heyrðist hvellur
þegar það splundraðist á jörðinni.
Samt var hægt að greina þig í fjarska,
stappandi á bitum úr því.