Eins og steinn
Undan fótum mér
ultu steinvölur
niður brekkuna.
Þær minntu mig á orðin
sem lágu mér á hjarta
einn dag fyrir óralöngu
er ég þagði
eins og steinn.
Fyrst valt ein
og hreif aðra með sér,
síðan fleiri
og hnefastórir hnullungar
slógust í hópinn.
Svona vatt því fram,
eins og stífla hafi brostið
og þær ultu
af síauknu offorsi,
sem óstöðvandi flaumur,
sundurlaust, án samhengis.
Ég stóð kyrr
og fylgdist með úr brekkunni,
hvernig þær runnu niður á jafnsléttuna
og námu þar staðar
með fyrirfram ákveðna afstöðu
hver til annarrar.
Þar mynduðu þær órofa heild,
þrungna merkingu
og ég þagði
eins og steinn.
ultu steinvölur
niður brekkuna.
Þær minntu mig á orðin
sem lágu mér á hjarta
einn dag fyrir óralöngu
er ég þagði
eins og steinn.
Fyrst valt ein
og hreif aðra með sér,
síðan fleiri
og hnefastórir hnullungar
slógust í hópinn.
Svona vatt því fram,
eins og stífla hafi brostið
og þær ultu
af síauknu offorsi,
sem óstöðvandi flaumur,
sundurlaust, án samhengis.
Ég stóð kyrr
og fylgdist með úr brekkunni,
hvernig þær runnu niður á jafnsléttuna
og námu þar staðar
með fyrirfram ákveðna afstöðu
hver til annarrar.
Þar mynduðu þær órofa heild,
þrungna merkingu
og ég þagði
eins og steinn.