ljóð 1
sólin á enga miskun
hún gælir við mig
svalandi hafgolan
kemur inn í garðinn
leikur sér í leiftrandi gusum
líkt öldunum sem klappa ströndina
í rólegheitum góð afslöppun
ég nýt þess að vera hér
engar áhyggjur
eins og lítið barn
gæti allt eins sofið
engin truflun
nema niðurinn frá hafinu
hvíslar seyðandi orðum
vaknaðu, vaknaðu!
en ég sef....
hún gælir við mig
svalandi hafgolan
kemur inn í garðinn
leikur sér í leiftrandi gusum
líkt öldunum sem klappa ströndina
í rólegheitum góð afslöppun
ég nýt þess að vera hér
engar áhyggjur
eins og lítið barn
gæti allt eins sofið
engin truflun
nema niðurinn frá hafinu
hvíslar seyðandi orðum
vaknaðu, vaknaðu!
en ég sef....
ágúst 2000
© Gestur
<a href=="mailto:gestur@svaka.net">gestur@svaka.net</a>
<br>
© Gestur
<a href=="mailto:gestur@svaka.net">gestur@svaka.net</a>
<br>