ljóð 2
ég hlusta á niðinn
vatnið brotnar í þúsund mola
eins og krystall sem glitrar skært
líkt sólarljósi í dögginni
rósemdin vekur mann
endurnærir og hleður
það er samt kalt
hrollur fer um mig
þolinmæðin þreytir
mér finnst eitthvað vanta
er það kannski þú
vatnið brotnar í þúsund mola
eins og krystall sem glitrar skært
líkt sólarljósi í dögginni
rósemdin vekur mann
endurnærir og hleður
það er samt kalt
hrollur fer um mig
þolinmæðin þreytir
mér finnst eitthvað vanta
er það kannski þú
ágúst 2000
© Gestur
<a href="mailto:gestur@svaka.net">gestur@svaka.net</a>
<br>
© Gestur
<a href="mailto:gestur@svaka.net">gestur@svaka.net</a>
<br>