Algleymi
Angurvær rödd þín, hugans bergmál.
Dillandi hláturinn sem kveikt í mér bál,
er nú orðin sálarkvöl,
vonleysi og böl.
Í myrkum heimi andans
svíf ég um stund.
Sálartetrið öskrar
á einnar næturfund.
Í örmum þínum,algleymi,
trúi ég að,
ef kúra þar ég fengi,
ég gleymdi stund og stað.
Dillandi hláturinn sem kveikt í mér bál,
er nú orðin sálarkvöl,
vonleysi og böl.
Í myrkum heimi andans
svíf ég um stund.
Sálartetrið öskrar
á einnar næturfund.
Í örmum þínum,algleymi,
trúi ég að,
ef kúra þar ég fengi,
ég gleymdi stund og stað.