Yfirgnæfandi heimska
Fullkomnun sprettur af ófullkomnun
Ófullkomin manneskja elur af sér fullkomna sorg,
svört sem svartasta nótt og djúp sem dýpsti hafsbotn.
Eins og eldrauð og heit glóðin molnar í grásvarta ösku á augabragði
Ófullkomin manneskja elur af sér fullkomna sorg,
svört sem svartasta nótt og djúp sem dýpsti hafsbotn.
Eins og eldrauð og heit glóðin molnar í grásvarta ösku á augabragði