Skáldgyðjan mín
Við flögruðum sífellt um,
ljóðin mín og ég,
í átt að ljósi
sköpunarkraftsins.
Þegar þú komst
varð birtan svo mikið
að við frusum
agndofa og gátum okkur
hvergi hreyft.
En núna
þegar við erum loksins
farin að venjast birtunni,
sjá í kringum okkur
og ná áttum
byrjum við aftur að flögra,
sterkari en nokkru sinni,
í áttina að þér.
ljóðin mín og ég,
í átt að ljósi
sköpunarkraftsins.
Þegar þú komst
varð birtan svo mikið
að við frusum
agndofa og gátum okkur
hvergi hreyft.
En núna
þegar við erum loksins
farin að venjast birtunni,
sjá í kringum okkur
og ná áttum
byrjum við aftur að flögra,
sterkari en nokkru sinni,
í áttina að þér.