Bréf til mömmu(ennþá ópóstsett)
Bréf til mömmu (ennþá ópóstsett)
Sæl móðir mín veistu það að áðan þá lá ég í götunni og braut í mér tvær tennur. Veistu afhverju? Það var af því að ég hélt ég hefði rekist á hliðarspegil á bíl, handan við hornið, svo þegar ég fór að pæla virkilega sá ég að það gat ekki verið að það væri ekki neitt sár, svo ég hélt í skyndi að vonda moldvarpan í ævintýrinu um Þumalínu ætlaði að nauðga mér í vetur og selja svo framtennurnar í mér á moldvörpumarkaðnum í Moldritz. En veistu hvað ég gerði?
Ha han han ha ha ha ha
Nú ég lagðist, eða réttara sagt lét mig dúndrast á hnakkan þannig að ég fann hvernig aumt olíusetlagið dúaði undir gatinu , sem myndaðist, um leið og gusturinn feykti svolítilli sandflygsu upp í það. Eftir þetta þá fór ég á hnén og gerði tvö brunagöt í jakkafötin mín svo öskraði ég “Hitler er sódavatn sem var goslaus af klámi”. Síðan fór ég úr fötunum skjálfandi og titrandi, en þó rólega og tók síðan afar skyndilegar ákvarðanir
Hróp á við JÖBB!
JÆÆLSKÚBBERÍANAÐÓ!
Og RÚSSLÍAPORRALIMMIDÍ !
Ohh það var þá sem að pirringurinn stoppaði mig því ekkert er meira pirrandi fyrir ósköp venjulegan mann sem situr allsber á öngstræti heldur en útvortis blæðing rétt handan við fitukeppi hjartans. Ég engdist til af hræðslu og óróleika og í skyndi ákvað ég að ef að einhver helvítis moldvarpa í peningaleit ætlaði að slíta úr mér framtennurnar þá skyldi það aldrei verða. Ég rak út úr mér tunguna, beygði mig að malbikinu, og sleikti pínulítið. Það var ekkert saltbragð, eins og kindunum finnst svo gott, heldur var eins og að hundrað mínir líkir hefðu ælt á jörðina. Ég sleikti betur en var ekki viss svo að ég sleikti enn einu sinni.
Nú kom það.
Auðvitað var mín fyrsta hugdetta rétt því rétt eftir að mér varð ómótt eftir seinni sleikinn þá kom að mér gömul hóra og bauð mér tott með jarðarberjasmokk fyrir þúsund kall.
Ég öskraði á hana eitthvað í líkingu við
“Veistu það vina að sá viðskiptajöfur sem prísar ekki sinn eigin bisness gengur ekki upp heldur gefur sálu sína sem undirdráttarheimild og leggur við það fingraför sín.”
Hún hló (, en einungis vegna þess að hún skildi ekki orðin,) þó ég reyndi að gera mig skiljanlegan á þá vegu að hún þyrfti í raun ekki að hafa meira en 4-5 sekúndna minni til þess að skilja mig ekki.
En víst hún hló þá fór ég að tala við hana.
Ég: Hvaðan ertu?
Hún: Ég er frá þeim stað er hringsnýst í hausnum á þér
Ég: Hvert ætlarðu?
Hún: Nú til baka, aftur heim
Ég: Ooogghhhh
Ég: hefurðu séð einhvern æla hér í nágrenninu?
Hún: (allt í einu birtist henn lítill samverji í sjiffon kufli)
Hún: já passaðu þig maður-sumir eru vægast sagt ósnyrtilegir frá höfði niðrí tær og aftur upp í djúpi sálarinnar.
Já það var það sem ég hélt, þessar vændiskonur eru einar þær hjálplegustu sem völ er á, um leið og þær leiða hugan að því hvaða gjaldmiðlar séu sterkir og hvar mennirnir eru veikir.
Mamma eftir að þetta hafði átt sér stað þá byrjaði ég að brjóta þessar líka stóru og hvítu tennur með því að brosa líkt og Bandaríkjamaður á meðan ég barði þær í þúsund parta
á ókunnugri stétt
í fjarlægu landi.
Æi mamma annars er bara allt gott að frétta.
Kær kveðja.
Barnið þitt.
Sæl móðir mín veistu það að áðan þá lá ég í götunni og braut í mér tvær tennur. Veistu afhverju? Það var af því að ég hélt ég hefði rekist á hliðarspegil á bíl, handan við hornið, svo þegar ég fór að pæla virkilega sá ég að það gat ekki verið að það væri ekki neitt sár, svo ég hélt í skyndi að vonda moldvarpan í ævintýrinu um Þumalínu ætlaði að nauðga mér í vetur og selja svo framtennurnar í mér á moldvörpumarkaðnum í Moldritz. En veistu hvað ég gerði?
Ha han han ha ha ha ha
Nú ég lagðist, eða réttara sagt lét mig dúndrast á hnakkan þannig að ég fann hvernig aumt olíusetlagið dúaði undir gatinu , sem myndaðist, um leið og gusturinn feykti svolítilli sandflygsu upp í það. Eftir þetta þá fór ég á hnén og gerði tvö brunagöt í jakkafötin mín svo öskraði ég “Hitler er sódavatn sem var goslaus af klámi”. Síðan fór ég úr fötunum skjálfandi og titrandi, en þó rólega og tók síðan afar skyndilegar ákvarðanir
Hróp á við JÖBB!
JÆÆLSKÚBBERÍANAÐÓ!
Og RÚSSLÍAPORRALIMMIDÍ !
Ohh það var þá sem að pirringurinn stoppaði mig því ekkert er meira pirrandi fyrir ósköp venjulegan mann sem situr allsber á öngstræti heldur en útvortis blæðing rétt handan við fitukeppi hjartans. Ég engdist til af hræðslu og óróleika og í skyndi ákvað ég að ef að einhver helvítis moldvarpa í peningaleit ætlaði að slíta úr mér framtennurnar þá skyldi það aldrei verða. Ég rak út úr mér tunguna, beygði mig að malbikinu, og sleikti pínulítið. Það var ekkert saltbragð, eins og kindunum finnst svo gott, heldur var eins og að hundrað mínir líkir hefðu ælt á jörðina. Ég sleikti betur en var ekki viss svo að ég sleikti enn einu sinni.
Nú kom það.
Auðvitað var mín fyrsta hugdetta rétt því rétt eftir að mér varð ómótt eftir seinni sleikinn þá kom að mér gömul hóra og bauð mér tott með jarðarberjasmokk fyrir þúsund kall.
Ég öskraði á hana eitthvað í líkingu við
“Veistu það vina að sá viðskiptajöfur sem prísar ekki sinn eigin bisness gengur ekki upp heldur gefur sálu sína sem undirdráttarheimild og leggur við það fingraför sín.”
Hún hló (, en einungis vegna þess að hún skildi ekki orðin,) þó ég reyndi að gera mig skiljanlegan á þá vegu að hún þyrfti í raun ekki að hafa meira en 4-5 sekúndna minni til þess að skilja mig ekki.
En víst hún hló þá fór ég að tala við hana.
Ég: Hvaðan ertu?
Hún: Ég er frá þeim stað er hringsnýst í hausnum á þér
Ég: Hvert ætlarðu?
Hún: Nú til baka, aftur heim
Ég: Ooogghhhh
Ég: hefurðu séð einhvern æla hér í nágrenninu?
Hún: (allt í einu birtist henn lítill samverji í sjiffon kufli)
Hún: já passaðu þig maður-sumir eru vægast sagt ósnyrtilegir frá höfði niðrí tær og aftur upp í djúpi sálarinnar.
Já það var það sem ég hélt, þessar vændiskonur eru einar þær hjálplegustu sem völ er á, um leið og þær leiða hugan að því hvaða gjaldmiðlar séu sterkir og hvar mennirnir eru veikir.
Mamma eftir að þetta hafði átt sér stað þá byrjaði ég að brjóta þessar líka stóru og hvítu tennur með því að brosa líkt og Bandaríkjamaður á meðan ég barði þær í þúsund parta
á ókunnugri stétt
í fjarlægu landi.
Æi mamma annars er bara allt gott að frétta.
Kær kveðja.
Barnið þitt.