án titils
Ef ég væri ekki ég,
þá myndi ég ekki þola þig,
ég myndi öskra úr mér lungun
og beina orðum mínum til þín.
Ég myndi siga hundunum á þig
og leika mér í pollinum,
blóðpollinum sem þú skildir eftir á götunni.
Þú er tákn alls þess sem ég hef hatað,
og merkið sem þú berð á brjóstinu
er tákn fyrir illskuna sem þar býr.
Þó fæ ég það ekki af mér að hata þig,
því þú hefur búið þér stað í hjarta mínu.
Nú þegar ég minnist þín
drjúpa sölt tárin og ég sakna þess
að vera vinur þinn
og vildi að ég gæti hjálpað þér.
En ég veit að það er ekki á mínu valdi.
Þú ert óstöðugur og óáreiðanlegur,
það er það eina sem þú kannt.
En þú hefur gefið mér svo margt
því ég veit að innra með þér býr sál
sem er fegurri sólarlaginu
og nýsprottnu brumi trjánna á vorin.
Nú veit ég að það varst þú
sem kenndir mér að elska.
þá myndi ég ekki þola þig,
ég myndi öskra úr mér lungun
og beina orðum mínum til þín.
Ég myndi siga hundunum á þig
og leika mér í pollinum,
blóðpollinum sem þú skildir eftir á götunni.
Þú er tákn alls þess sem ég hef hatað,
og merkið sem þú berð á brjóstinu
er tákn fyrir illskuna sem þar býr.
Þó fæ ég það ekki af mér að hata þig,
því þú hefur búið þér stað í hjarta mínu.
Nú þegar ég minnist þín
drjúpa sölt tárin og ég sakna þess
að vera vinur þinn
og vildi að ég gæti hjálpað þér.
En ég veit að það er ekki á mínu valdi.
Þú ert óstöðugur og óáreiðanlegur,
það er það eina sem þú kannt.
En þú hefur gefið mér svo margt
því ég veit að innra með þér býr sál
sem er fegurri sólarlaginu
og nýsprottnu brumi trjánna á vorin.
Nú veit ég að það varst þú
sem kenndir mér að elska.
Allur réttur áskilinn höfundi