Nafnlaust
I
Blóð sem vellur
bullsýður að flæða
upp samansaumuð sköp
yfir flaðrandi blaut geirvartnablóm
Hann:
Klámkjaftur úr Dickens
á kenndiríi
Hún:
Reykvískur sleikipinni
vor
og vöxturinn eftir því
II
Þagnar í orðahríðinni
þekktur málshákur
dregur gluggatjöldin fyrir
girðir niður buxurnar
og talar við sjálfan sig
III
Að fara upp sköp einnar konu
er eins og að koma út úr annarri
að finna nýjan nafla til að hringla í
klóra sér far, gera sér hreiður í sárinu
Eitt brjóst tvö brjóst
nafli og sköp
Þetta líffæri er eins og Cadillac
Þetta líffæri er eins og útihátíð
Ný hálstök nýir snípaleikir
vasabilljard með tröllabelli
og kuntan nær honum upp í haus.
IV
Með titrara í rassinum
til að líða betur
Klappar blómunum á bakið
sofnar frjóofnæminu
sofnar sjálfur
sofnar.
V
Blóð sem vellur
upp samansaumuð sköp
bullsýður að flæða
upp samansaumuð sköp
blóð sem flæðir
upp samansaumuð sköp
tröllaballar blóð
upp samansaumuð sköp.
Ég held þetta sé eina alvöru ástarljóðið sem ég hef skrifað. kolbrunarskald@hotmail.com