Glerfólkið
Vitundarlaust um eigin takmarkanir, steypa sér til glötunar þegar sumarið kemur.
Svampskórnir burt og flíkirnar með, fíngerð umgjörðin opin fyrir hættum umhverfisins sem það smíðaði sjálft.
Fegurðarskyn þess steypi því til glötunar.
Fyrsta skrefið og brotin byrja að kvarnast úr löppinni, og það næsta.
Brotin þyrlast um götuna og hver á fætur öðrum fellur til dauða síns, hvert á fætur öðru áttar það sig á hryllingnum sem bygging steinsteypuborga hafði í för með sér.
Allt þetta, því þau vildu sýnast meiri en þau eru í raun og veru.
Svampskórnir burt og flíkirnar með, fíngerð umgjörðin opin fyrir hættum umhverfisins sem það smíðaði sjálft.
Fegurðarskyn þess steypi því til glötunar.
Fyrsta skrefið og brotin byrja að kvarnast úr löppinni, og það næsta.
Brotin þyrlast um götuna og hver á fætur öðrum fellur til dauða síns, hvert á fætur öðru áttar það sig á hryllingnum sem bygging steinsteypuborga hafði í för með sér.
Allt þetta, því þau vildu sýnast meiri en þau eru í raun og veru.
Svolítið myndrænt fyrir mér, þarf að láta þetta veltast í hausnum aðeins lengur til að gera það betra. En byrjun er byrjun.