Elsku besta geðveilan mín
Málverkið blæðir
hugann minn klæðir
óttinn minn skekur
dregur mig niður
augun máttu sjá
allt sem þau máttu
ekki þá,
eyrun heyrðu í fiðlu
búna til í Helju
þjáningin elur
aðeins með sér aðra
myrkrið það felur
nú auðvitað flest alla
leiðandi röddin
sem virðist loks kalla
vísar mér vitaskuld
á stíginn grýtta
stúlkan sem nálgast
með kveikt er á spýtu
klappar mig blíðlega
laust á öxlu
sinfóníufalleg, dularfull
og treg
hvíslar hún að mér
að málverkið sé ég.
hugann minn klæðir
óttinn minn skekur
dregur mig niður
augun máttu sjá
allt sem þau máttu
ekki þá,
eyrun heyrðu í fiðlu
búna til í Helju
þjáningin elur
aðeins með sér aðra
myrkrið það felur
nú auðvitað flest alla
leiðandi röddin
sem virðist loks kalla
vísar mér vitaskuld
á stíginn grýtta
stúlkan sem nálgast
með kveikt er á spýtu
klappar mig blíðlega
laust á öxlu
sinfóníufalleg, dularfull
og treg
hvíslar hún að mér
að málverkið sé ég.