Ekkert.
Ekkert.
Útgrátin kinn kíkir í sólarljósið.
Eitt tár eins og morgundöggin rennur niður hrjúfann vanga hennar.
Hún syrgir það sem aldrei var og aldrei getur orðið.
Hún grætur, grætur því hún syrgir ekkert, ekki neitt.
Útgrátin kinn kíkir í sólarljósið.
Eitt tár eins og morgundöggin rennur niður hrjúfann vanga hennar.
Hún syrgir það sem aldrei var og aldrei getur orðið.
Hún grætur, grætur því hún syrgir ekkert, ekki neitt.