Alein
Alein
Ein hún situr í myrkrinu.
Ein hún sötrar te.
Alein í húsinu og hana engin sér.
Hún trúir að myrkrið breyti henni
í eitthvað sem engin veit.
Alein í kuldanum en innst inni er henni heitt.
Hún lá þarna í friði og ró.
Svo kom einhver inn.
Hún vaknaði upp með skelfinu og hróp,
en þarna var ekki neinn.
Alein mun hún þarna vera alla tíð.
Hugurinn ráfar í myrkrinu.
Hún bíður eftir að einhver komi inn,
og bjargi henni frá ímyndunaraflinu.
Aldrei kom neinn og bjargaði henni.
Hún var alltaf ein.
Sötraði á teinu og ímyndaði sér að einhver kæmi inn.
Ein hún situr í myrkrinu.
Ein hún sötrar te.
Alein í húsinu og hana engin sér.
Hún trúir að myrkrið breyti henni
í eitthvað sem engin veit.
Alein í kuldanum en innst inni er henni heitt.
Hún lá þarna í friði og ró.
Svo kom einhver inn.
Hún vaknaði upp með skelfinu og hróp,
en þarna var ekki neinn.
Alein mun hún þarna vera alla tíð.
Hugurinn ráfar í myrkrinu.
Hún bíður eftir að einhver komi inn,
og bjargi henni frá ímyndunaraflinu.
Aldrei kom neinn og bjargaði henni.
Hún var alltaf ein.
Sötraði á teinu og ímyndaði sér að einhver kæmi inn.