Vagga Lífsins
Ó þær björtu Bitru nætur,
bera ilm þinn grænu strá,
minningar sem gamall grætur,
góðar stundir voru þá..
Nú haustar að og harður garri,
hrekur um hin dimmu ský.
Hamingju leitar hugur fjarri,
heim í sveitina á ný.
Liðnu árin löng var glíma,
lífið gott í fjallasal.
Hugsa oft um horfna tíma
Og horfi fram í Brunngilsdal.
Æskuslóð mig er að dreyma,
ættar jörð þú ert mín trú.
Vildi að ég væri heima,
vagga lífs míns það ert þú.
bera ilm þinn grænu strá,
minningar sem gamall grætur,
góðar stundir voru þá..
Nú haustar að og harður garri,
hrekur um hin dimmu ský.
Hamingju leitar hugur fjarri,
heim í sveitina á ný.
Liðnu árin löng var glíma,
lífið gott í fjallasal.
Hugsa oft um horfna tíma
Og horfi fram í Brunngilsdal.
Æskuslóð mig er að dreyma,
ættar jörð þú ert mín trú.
Vildi að ég væri heima,
vagga lífs míns það ert þú.
Saknaði heimahagana í haust sem leið.