eftirleikur
þú tekur sjálfan þig of alvarlega sagði hún, af hverju losarðu ekki aðeins um hömlurnar, slakar á skrúfunum? komdu, fáðu þér bjór og slappaðu af
seinna - þegar hún hafði riðið honum sitjandi í sófanum - grét hún við öxl hans, nei grét kannski ekki en táraðist
- - -
hún sagði honum frá stúlku sem eitt sinn deildi með henni götu, óbyggðri að slepptum þremur húsum, tveimur að rísa og einu skrifli sem hafði staðið um aldur og ævi og fylgst með borginni mjakast nær
varasamar þessar nýbyggingar sagði hún, faðir minn gekk fram á hana í myrkrinu neðan við stigaopið síðar þetta sama kvöld,
blóðið á steypunni-
- - -
og hann áttaði sig á að þótt hann hlustaði með báðum eyrum var hann enn með hugann við brjóst hennar:
hvernig þau bifuðust
seinna - þegar hún hafði riðið honum sitjandi í sófanum - grét hún við öxl hans, nei grét kannski ekki en táraðist
- - -
hún sagði honum frá stúlku sem eitt sinn deildi með henni götu, óbyggðri að slepptum þremur húsum, tveimur að rísa og einu skrifli sem hafði staðið um aldur og ævi og fylgst með borginni mjakast nær
varasamar þessar nýbyggingar sagði hún, faðir minn gekk fram á hana í myrkrinu neðan við stigaopið síðar þetta sama kvöld,
blóðið á steypunni-
- - -
og hann áttaði sig á að þótt hann hlustaði með báðum eyrum var hann enn með hugann við brjóst hennar:
hvernig þau bifuðust
Birtist í 7. hefti Andblæs (1997)