Ljósin í ánni
Ég stökk út í á með svörtum englum
í fljóti fullu af raunsæjum draumum eltir þú mig
Það lætur mig enginn vera, aldrei
enginn nema elsta tréð á listaverki barnsins
Tréð hefur verið fast á sama stað, í garðfangelsi
í 260 ár
Tréð hefur verið það eina trausta í lífi mínu;
lífi sem hefur séð sjónvarp breytast úr skemmtun
yfir í öskrandi mann í jakkafötum
lífi sem hefur fundið hunang breytast í blóðbragð
og látið býflugur heimskunnar stynga tilfinningarnar
til algjörs óttaleysis
Í þessum heimi sem ég hef neyðst til að viðurkenna
eru öll lög eins, þannig vilja "þeir" það
og "þeir" slökkva á öllum kertum
En í ánni hef ég loksins fundið nýtt ljós
þau liggja þarna í ringulreið
Ljósin eru þau sem voru eins og ég
og ég mun verða eins og þau
með sára fortíð og enga framtíð
En tréð verður kyrrt í önnur 260 ár;
það hefði framið sjálfsmorðstilraunir
ef það bara vissi hvernig
á meðan eru "þeir" endalaust að reyna vinna leið til
að lifa að eilífu
 
Hj.
1987 - ...


Ljóð eftir Hj.

Karlinn á tunglinu
Maraþonhlaup tilfinninga
Fyrir frið
Gleraugu
Í helvíti á jörðu?
...Aðeins þú
Ljósin í ánni
Hugsun
Ég dó
Píslarvotturinn
Kötturinn
Á dánarbeði
Bylting Hugans
Fyrsti Kossinn
Fugl og Fiskur