Ljósið í myrkrinu
Húmir í rökkrinu
ljósvera.
Geislar hreinleikans
kljúfa myrkrið.
Hún er birtan í svartnættinu.
Ein.
Í fjarska er ljósið,
ljósið eina,
sem hún ein sér.
En í rökkrinu
húmir hún ei ein.
Því að úr kviksyndi óttans
glampar á fleiri augu,
glampar á klær.
Kræklóttar krumlur
fálma eftir fölsku sólskini.
Þyrstar í von
streitast myrkraverur
á móti ljótleikanum
og hrifsa til sín
ljósglætuna.
Sem ljósdropi í myrkri
flýr hún svartnættið.
Gegnum dimman dal
skríður hún í átt að ljósinu.
Þegar hún kemur í ljósið,
ljósið eina,
hefur vonleysið stolið birtunni.
Í fjarska er myrkrið
sem umlykur allt
og hún ein sér.
Og hún er aftur ein,
skuggi af gleðinni,
myrkur í ljósinu.
ljósvera.
Geislar hreinleikans
kljúfa myrkrið.
Hún er birtan í svartnættinu.
Ein.
Í fjarska er ljósið,
ljósið eina,
sem hún ein sér.
En í rökkrinu
húmir hún ei ein.
Því að úr kviksyndi óttans
glampar á fleiri augu,
glampar á klær.
Kræklóttar krumlur
fálma eftir fölsku sólskini.
Þyrstar í von
streitast myrkraverur
á móti ljótleikanum
og hrifsa til sín
ljósglætuna.
Sem ljósdropi í myrkri
flýr hún svartnættið.
Gegnum dimman dal
skríður hún í átt að ljósinu.
Þegar hún kemur í ljósið,
ljósið eina,
hefur vonleysið stolið birtunni.
Í fjarska er myrkrið
sem umlykur allt
og hún ein sér.
Og hún er aftur ein,
skuggi af gleðinni,
myrkur í ljósinu.