Svona tekurðu þétt í hendurnar á mér
og ekkert
getur haldið mér fastar.
Og logar líkama þíns sameinast mínum þannig að við gætum alveg eins verið á hvolfi án þess að taka eftir því.
Svo stigir þú óvart á tánna á mér
og ég myndi særa karlmennsku þína
og þú myndir byrja að dansa harkalega við mig
svo ég myndi hristast og næstum togna í hálsinum en svo myndi ég tryllast
og reyna að hrista þig á móti
og þú værir ekki búinn að gleyma hvað ég væri sterk
og myndir verða hræddur og hræddur um að sína að þú værir hræddur
og ég myndi öskra á þig úr reiði frá tánum
og þú myndir halda höndum mínum uppi á únliðunum en titra því ég er eiginlega sterkari en þú. Hlutfallslega.
Svo myndir þú sleppa og snúa þér undan.
Ganga karlmannlega í burtu eins og ég myndi ekki vita ekki að þú hafir verið búinn með kraftinn.
En þú slepptir svo snögglega að ég dúndraðist á gólfið, beit mig í vörina og í lýsti því yfir í hljóði hvernig þér hefði tekist að skemma allt.
Og svo snýrðu þér aftur að mér þar sem ég ligg á gólfinu og segir:
KONA! Af hverju viltu ekki dansa?
Gengur að mér eins og það hafi ekki verið þú sem eyðilagðir dansinn út af viðkvæmri karlmennsku. Reisir mig á fætur og ég gæti drepið þig.
Svo tekurðu þétt í hendurnar á mér og allt í einu ekkert getur haldið mér fastar.