Minn eiginn endir
Lífið hafði smám saman málað veggina
í herberginu mínu svarta.
Það var bara ég með öllu þessu myrkri.
Þó ég hefði aldrei heyrt í þeim áður,
vissi ég að fuglarnir væru hættir að syngja.
Og það var skrítið hvað klukkan var hætt að tifa.
Höggin sem dundu á hurðinni orðin samóma hjartslætti mínum
og óp þeirra aðeins síðustu öskur sálar minnar
Þegar heimurinn í kringum mig
litaðist rauður.
í herberginu mínu svarta.
Það var bara ég með öllu þessu myrkri.
Þó ég hefði aldrei heyrt í þeim áður,
vissi ég að fuglarnir væru hættir að syngja.
Og það var skrítið hvað klukkan var hætt að tifa.
Höggin sem dundu á hurðinni orðin samóma hjartslætti mínum
og óp þeirra aðeins síðustu öskur sálar minnar
Þegar heimurinn í kringum mig
litaðist rauður.