Fjaran
Gekk niður í fjöru.
Þar voru bárurna í eltingar leik.
Fuglarnir kvörtuður yfir veðrinu og sólin var í feluleik bak við skýin.
Fjöllin með sínar hvítu húfur teygðu sig til himins í von um að finna sólina.
Sest niður og ræði við steinanna höfðu þeir lítið merkilegt að segja nema þó hvað þeim fyndist sandurinn óttaleg frekja.
Geng niður að sjónum og skil eftir mig spor sem bárurna í leik sínum sópa burt. Seinna finna fjöllin sólina og hún rennir sér á bak við þau og leggst til hvílu. Stjörnunar birtast ein af annrari og blikka mig allar.
Stend upp og rölti heim,
þetta var merkilegur dagur.