Sársaukinn
Svartar neglur hennar skárust í húðina,
Rifu allt það sem inn’í mér var,
Innyflin, hugsanir, minningar,
Enn hægar, enn hægar hún mig skar.
Sársauki er mitt líferni,
ég særi aðra og er særð.
Mínar innstu langanir frelsast,
uppþornað blóð á líkama,
er mín hinsta fullnæging.
Grátur á hverju kvöldi,
uppþornuð tár á andliti,
gefur mér gleði í æð.
Snerti kaldan líkaman,
Fyllist ánægju, gleði.
Opinn munnur á dauðri sál,
Eldspýta kviknar og það er bál.
Öskur kvenna, tálsýni, brjálæði.
Dans í kringum eld, galdrar.
Hlátrar, lík á báli.
Þau áttu sársaukann skilið.
Rifu allt það sem inn’í mér var,
Innyflin, hugsanir, minningar,
Enn hægar, enn hægar hún mig skar.
Sársauki er mitt líferni,
ég særi aðra og er særð.
Mínar innstu langanir frelsast,
uppþornað blóð á líkama,
er mín hinsta fullnæging.
Grátur á hverju kvöldi,
uppþornuð tár á andliti,
gefur mér gleði í æð.
Snerti kaldan líkaman,
Fyllist ánægju, gleði.
Opinn munnur á dauðri sál,
Eldspýta kviknar og það er bál.
Öskur kvenna, tálsýni, brjálæði.
Dans í kringum eld, galdrar.
Hlátrar, lík á báli.
Þau áttu sársaukann skilið.