Öldrun
Öldrun er þáttur er þarf ekki vera
þannig er málið í heljar heimi.
Á hrörnunarferlinu hratt fer að bera
hárin að þynnast í grámusku keimi.
Helstefnan sífellt í hamingju skera
hallar á lífið með kærleik á sveimi .
Veröld er önnur í veglegum geimi
víst þangað allir að lokum hér fara.
Örfátt á jörðu agnarsmátt teimi
aðstoðar líf á veraldar hjara.
Líf eftir líf er í efnuðum heimi
hverjum þar kennt að lifa og svara.
Eflist öll sköpun er listinni lifað
látlaus er framför í verkinu þínu.
Á vitrænni þróun hefur veröldin klifað
varlega lífveran tilnefnir línu.
Illa hefur illskan seglunum rifað
inn siglir gæfan í hringferli sínu.
Brátt fer að bráðna jörð undan illum
bergir hér foldin af gróður þef.
Ráðlausum loksins ratað úr villum
riðlast brátt vítin hreinsast stef.
margbrotnar sálum á mjóum bergsillum
muna þann tilgang sem hverjum gef.
Gefa skal Guðunum enn meira rými
gæskunni fylgir kærleiksstjarfi.
Í skugga og skelfingar óttanum hími
Skelfast ei fleiri hornin á tarfi.
Sköpum þeim gleði skammur er tími.
Skerpum á kærleik svo friðurinn starfi.