Gigtarsálmur
Við fiðlu braga svo fiktinn,
ég fer nú að yrkja stöku
um hánótt, því helvítis gigtin
heldur fyrir mér vöku.
Farinn er fótur að stirðna,
furðað mig getur það eigi;
býsna oft búinn að spyrna
við broddum á lífsins vegi.
Þeir, sem að táknunum trúa,
- svo trúaða marka ég þekki -
halda við förum að fljúga,
og fæturna brúkum þá ekki.
En þó að ég breytingu þrái -
því má nú hamingjan ráða,
ég kvíði svo fyrir ég fái
fluggigt í vængina báða.
ég fer nú að yrkja stöku
um hánótt, því helvítis gigtin
heldur fyrir mér vöku.
Farinn er fótur að stirðna,
furðað mig getur það eigi;
býsna oft búinn að spyrna
við broddum á lífsins vegi.
Þeir, sem að táknunum trúa,
- svo trúaða marka ég þekki -
halda við förum að fljúga,
og fæturna brúkum þá ekki.
En þó að ég breytingu þrái -
því má nú hamingjan ráða,
ég kvíði svo fyrir ég fái
fluggigt í vængina báða.