Kvöldar að
Situr og horfir
yfir auðnina
sem verndar og græðir
Situr og horfir
og vindurinn blæs
kaldur yfir auðnina
Of stutt til að gleyma
of langt til að snúa aftur
og auðnin öskar í þögninni
Situr og horfir
inn í öskrið
dregur hnén upp að höku
og vefur sig örmum
eigin einsemdar
yfir auðnina
sem verndar og græðir
Situr og horfir
og vindurinn blæs
kaldur yfir auðnina
Of stutt til að gleyma
of langt til að snúa aftur
og auðnin öskar í þögninni
Situr og horfir
inn í öskrið
dregur hnén upp að höku
og vefur sig örmum
eigin einsemdar