ljóð
eitt sinn stóð ég í þeirri meiningu
að ljóð væri pælingar í rímuðu formi
einskonar orðaleikur eins og hver annar rapptexti eða vísur
seinna lærði ég
að ljóð gæti einnig svifið frjálst og óbundið
þætti þá list eins og hver annar skúlptúr eða málverk
lærði af biturri reynslu
að ljóð höfða hver til síns markhóps
verður að fylgja þinni stefnu til að halda í hann, þig sjálfan
en dómarar og ljóðspekúlantar
listaspírurnar
vilja alltaf það sama
hrátt kjöt
hráan
kaldan
raunveruleikann
passaðu þig að fegra hann ekki
gerðu hann bara svartari
svo lesendur megi skilja boðskapinn:
öllum líður illa,
engin von
er til
allavega ekki listamönnum í vil
þeir eru of framandi til að vera bjartsýnir
nú veit ég
að ljóð eru víst allir þeir stafir og orð
í hvaða formi sem er, sem ég kýs að kalla:
Ljóð
sama hvort þau fá birtingu
aftan á mjólkurfernum
í fréttablaðinu
eða sem ljóð dagsins
þau eru mín tjáning
mitt viðhorf til lífsins.
gott ef þetta er ekki bara..
svart raunsæis ljóð
eða hvað?
leynist smá vonarneisti..
02.05.04