Kári kveður
Þá er lífi þessu lokið,
þreittur er og lúinn.
Og eftir situr austan fokið,
þar eigrar barna trúin.
Á lífið, gleði, leik og starf,
og lækinn út í móa.
Og lautina sem lét í arf,
lítilla barna hróa.
Nú sáttur kveð ég sælu reitinn,
en sár er kveðjustund.
Ég vona´að ávallt syngi sveitin,
söng með þá léttu lund,
er sunginn var sumarkvöldin heit,
þá stjörnurnar lýstu allt.
Ég barnungur þína barma leit,
nú bíður mín mirkrið kalt.
þreittur er og lúinn.
Og eftir situr austan fokið,
þar eigrar barna trúin.
Á lífið, gleði, leik og starf,
og lækinn út í móa.
Og lautina sem lét í arf,
lítilla barna hróa.
Nú sáttur kveð ég sælu reitinn,
en sár er kveðjustund.
Ég vona´að ávallt syngi sveitin,
söng með þá léttu lund,
er sunginn var sumarkvöldin heit,
þá stjörnurnar lýstu allt.
Ég barnungur þína barma leit,
nú bíður mín mirkrið kalt.