Seint síðla nætur
Það er seint síðla nætur myrka miðvetrarnótt
þegar sólin er einungis minnigarbrot
Þegar þungt er í huga mér, hjarta mitt ómótt
þá finn ég hún veitir mér blíðust atlot
Hlýja hönd, hlýja húð hennar ylja um nætur
Þegar heiðgullið hár hennar gælir við kinn
Finnst ef ég tapi sem mest hef á mætur
mun heimur minn hrynja og bila mitt sinn
Ó þess ég eins bið og það eitt ég vona
að nótt þessi verði, upphaf alls góðs
Því hvergi í heimi finnst önnur eins kona
sem uppspretta er mér og andagift ljóðs
Nú vakinn ég er af dagdraumi værum
og raunveruleikinn ber blasir við mér
þessi hrukkótta hönd mín og grámi í hærum
segja að minningin helguð sé þér
þegar sólin er einungis minnigarbrot
Þegar þungt er í huga mér, hjarta mitt ómótt
þá finn ég hún veitir mér blíðust atlot
Hlýja hönd, hlýja húð hennar ylja um nætur
Þegar heiðgullið hár hennar gælir við kinn
Finnst ef ég tapi sem mest hef á mætur
mun heimur minn hrynja og bila mitt sinn
Ó þess ég eins bið og það eitt ég vona
að nótt þessi verði, upphaf alls góðs
Því hvergi í heimi finnst önnur eins kona
sem uppspretta er mér og andagift ljóðs
Nú vakinn ég er af dagdraumi værum
og raunveruleikinn ber blasir við mér
þessi hrukkótta hönd mín og grámi í hærum
segja að minningin helguð sé þér