Veðurspáaprump
Ég gekk um þröngann göngustíg,
gleymdi öllum mannanna ríg.
Leit á sólar ljúfu geisla,
lífið varð nú gjöful veisla.
Engann gat þó órað fyrir,
ósköpum sem dundu yfir.
Því eftir veðrið elsku ligna,
einhver lét þá fara´að rigna.
Mér fýsti nú að finna skjól,
það findna var að þá kom sól.
Skildi ekkert saklaus drengur,
spáin aldrey eftir gengur.
Snéri við og spígsporaði,
heim í sveit með ofsa hraði.
Í steikar hita´og sturtubaði,
fann snjókommu í mínu hlaði.
SvaBja
gleymdi öllum mannanna ríg.
Leit á sólar ljúfu geisla,
lífið varð nú gjöful veisla.
Engann gat þó órað fyrir,
ósköpum sem dundu yfir.
Því eftir veðrið elsku ligna,
einhver lét þá fara´að rigna.
Mér fýsti nú að finna skjól,
það findna var að þá kom sól.
Skildi ekkert saklaus drengur,
spáin aldrey eftir gengur.
Snéri við og spígsporaði,
heim í sveit með ofsa hraði.
Í steikar hita´og sturtubaði,
fann snjókommu í mínu hlaði.
SvaBja