Ferðaraunir (Krítarferð)
Sorgin sveininn ergir
snópir mæddur glópur
Utanför ég ætla
eigi muni þreyja
Ruglingur á reglum
réði klúðri téðu
híma verð ég heima
helvísk villa olli
Kreddan ein
að kraftur Guðs
Veg vísi
á vinafund
Megni með
mætum lýðnum
Glaumi við
Glösum klingja
snópir mæddur glópur
Utanför ég ætla
eigi muni þreyja
Ruglingur á reglum
réði klúðri téðu
híma verð ég heima
helvísk villa olli
Kreddan ein
að kraftur Guðs
Veg vísi
á vinafund
Megni með
mætum lýðnum
Glaumi við
Glösum klingja
Þegar átti að halda í 5.-bekkjarferð MR til Krítar, leit fyrst út fyrir að ég kæmist ekki með. Samdi ég þá eitt dróttkvæði og eitt fornyrðislag undir kviðuhætti um raunir mínar. Þremur dögum fyrir brottför var hins vegar hringt í mig, það hafði losnað sæti, og ég gat farið með. Svo þarf náttúrlega varla að taka fram að þetta var dásamleg ferð. En eftir stendur ljóðið.