Sunnudagur
ketillinn blístrar
ég sit á eldhússtól með krosslagðar fætur og fletti Morgunblaðinu
vatnið rennur í taumum niður rúðuna
í fjarska hljóma kirkjuklukkur

bílarnir ösla um í slabbinu
ég vef að mér kápunni og kræki hjá stærstu pollunum
börn með foreldrum sínum horfa hugfangin í búðargluggana
dagurinn mjakast áfram, hægt og hægt, og að kvöldi er eins og helgin hafi bara verið draumur  
Móna
1985 - ...
09.11.03


Ljóð eftir Mónu

Snjór
engill
þú
stærðfræðitími
Þrá
ung ást
Sunnudagur
bókin
svefn
vetrarnótt
Tíminn
Orð