Eftirsjá þín kemur.
Þegar ást þín stoppar,
hrynur hinn veraldlegi heimur.
Eftir er aðeins mölnað hjarta makans,
allt breytist líkt og hraði ljósins sem þýtur.
Dagarnir koma og fara,
þú hugsar;
upp kemur eftirsjá.
Þú vilt allt aftur;
hinn einlæga kraft,
blóm lífsins,
ást sem ei sekkur.
Tækifærið í molum er,
ei þú færð né nærð.
Hún er þér horfin frá,
og ei elta mátt,
hún lifir í sínu og þú í þínu.
Þú slepptir,
þú misstir.
Um tíma allt þú aftur vilt eins og áður var,
eftirsjáin stendur þér þá hjá, í hjarta.
Ekki gleyma henni,
ástinni þinni,
en eftirsjána slepptu.
hrynur hinn veraldlegi heimur.
Eftir er aðeins mölnað hjarta makans,
allt breytist líkt og hraði ljósins sem þýtur.
Dagarnir koma og fara,
þú hugsar;
upp kemur eftirsjá.
Þú vilt allt aftur;
hinn einlæga kraft,
blóm lífsins,
ást sem ei sekkur.
Tækifærið í molum er,
ei þú færð né nærð.
Hún er þér horfin frá,
og ei elta mátt,
hún lifir í sínu og þú í þínu.
Þú slepptir,
þú misstir.
Um tíma allt þú aftur vilt eins og áður var,
eftirsjáin stendur þér þá hjá, í hjarta.
Ekki gleyma henni,
ástinni þinni,
en eftirsjána slepptu.