Nú ég skil,ég nú skil ei.
Ég hugsaði þá hugsun,og mér var brugðið,
sál mín dofnaði smátt,
ég vildi að ég gleymdi og frekar sofnaði.
Ég horfði í þá átt,hélt eg væri alveg sátt,
hugur minn mig blekkti,
ég tilfinningu þá ei þekkti.
Ég sá það sem ég ei vildi,en hélt að allt hverfa myndi,
augu mín blinduðust af lýgi,
sem sannleikann ei sýndi.
Ég auðveldlega trúði,því orðin mig áfram knúði,
traust mitt hvarf,
því hjarta mitt af lygi varð svart.
Þegar ég hugsaði,þegar´horfði
,þegar ég sá,þegar ég nú því trúi,
þá fyrst skil ég, en samt til síðast ég ei skil.
sál mín dofnaði smátt,
ég vildi að ég gleymdi og frekar sofnaði.
Ég horfði í þá átt,hélt eg væri alveg sátt,
hugur minn mig blekkti,
ég tilfinningu þá ei þekkti.
Ég sá það sem ég ei vildi,en hélt að allt hverfa myndi,
augu mín blinduðust af lýgi,
sem sannleikann ei sýndi.
Ég auðveldlega trúði,því orðin mig áfram knúði,
traust mitt hvarf,
því hjarta mitt af lygi varð svart.
Þegar ég hugsaði,þegar´horfði
,þegar ég sá,þegar ég nú því trúi,
þá fyrst skil ég, en samt til síðast ég ei skil.