Vegna þín.
Vegna þín hef ég lært á lífið,
mér fannst það óréttlátt og lítið.
Nú sé ég stærri drauma, drauma lífsins.
Vegna þín komst ég að staðreynd ástar,
ei get ég sett á það marga plástra,
né skolað því niður í djúp veraldar.
Nú ég lifi með því, og ei ég sé ský fyrir sólu.
Vegna þín lærði ég að brosa með hjartanu,
sem var svart eins og hin versta sál,
ég kunni aðeins dauðans mál.
Nú hjarta mitt logar og það vonda í burtu skolar.
Vegna þín ég lifi,
Um tíma var ég innan, dauð,
veraldleikinn í helvíti sauð.
Nú lak er yfir því versta, allt opið er fyrir því besta.
Vegna þín ég hér er og lifi með þér.
mér fannst það óréttlátt og lítið.
Nú sé ég stærri drauma, drauma lífsins.
Vegna þín komst ég að staðreynd ástar,
ei get ég sett á það marga plástra,
né skolað því niður í djúp veraldar.
Nú ég lifi með því, og ei ég sé ský fyrir sólu.
Vegna þín lærði ég að brosa með hjartanu,
sem var svart eins og hin versta sál,
ég kunni aðeins dauðans mál.
Nú hjarta mitt logar og það vonda í burtu skolar.
Vegna þín ég lifi,
Um tíma var ég innan, dauð,
veraldleikinn í helvíti sauð.
Nú lak er yfir því versta, allt opið er fyrir því besta.
Vegna þín ég hér er og lifi með þér.